யாம் பெற்ற இன்பம் பெறுக ! இவ்வையகம் !!

Tuesday, July 31, 2007

இறப்பை வரவேற்க்கத் தயாராவோமா?

தலைப்பே ஒரு விதமாக இருக்கிறதே என்று எண்ணுகிறீர்களா? என்ன! தத்துவம் பேச ஆரம்பித்துவிட்டாள் என்ற முணுமுணுப்பும் என் காதில் விழுகிறது :) என்னைப் பொறுத்தவரையில், வாழ்க்கையும், தத்துவமும் தனித் தனிச் சொற்கள் அல்ல. தத்துவத்தை தொடாமல், வாழ்க்கையைப் பற்றி சிந்திக்க முடியாது. புரியாத ஒன்றைத் தான் தத்துவம் என்ற பொருளில் நாம் காணுகிறோம். ஆனால், அதே தத்துவத்தை தான் நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம், அதையே தான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்ற சிந்தனை இல்லாமல்.

இறப்பை வரவேற்பதா? எப்படி சாத்தியம் இது? என்ற கேள்வி ஒவ்வொரு மனதிலும் எழக் கூடும். சற்றுக் கடினம் தான். அவ்வளவு எளிதாக ஜீரணம் செய்து கொள்ள முடியாத ஒன்று தான் இறப்பு என்பது. அன்றாட வாழ்வில் பிறப்பு என்பது எவ்வளவு சாதாரணமோ, அத்துணை சாதாரணம் தான் இறப்பும். இது எல்லோருக்குமே தெரிந்தது தான். ஆனால், அந்த எதார்த்தமான எண்ணம் இறப்பை சந்திக்கும் தருவாயில் நமக்கு எழுகிறதா? நடைமுறை வாழ்க்கையில், ஒரு நாளில், பலரின் இறப்புகளை பார்த்தாலும், மனம் ஏதோ புதிதாய் ஒன்று வாழ்க்கையில் நடைபெறுகிறது என்ற போக்கில் தான் செயல்படுகிறது. இறப்பை பொறுத்தவரையில் எதார்தத்தை ஏற்றுக் கொள்ள நம் மனம் நம்மை அனுமதிப்பதில்லை.

மற்றவரின் இறப்பே நமக்குள் இது போன்ற எண்ணத்தை தோற்றுவிக்கும் போது, நம் இறப்பைப் பற்றி நமக்கு என்ன சிந்தனை இருக்க முடியும். இன்னும் இரண்டொரு நாளில், நீ இறந்து விடுவாய் என்ற கெடு வைத்தால், அந்த இரண்டொரு நாள் நாம் வாழ்வோமா, இதைக் கேட்ட அன்றே இறந்து போகும் சாத்தியக் கூறுகள் தான் அதிகம். இப்படி மரணமானது நமக்குள் நிதர்சன உண்மையை உணரும் எண்ணத்தைத் தோற்றுவிக்கிறதோ இல்லையோ..பயத்தை பூரணமாக தோற்றுவிக்கிறது. ஆக இறப்பதற்கு ஒருவருக்குமே விருப்பம் இல்லை. ஆனால் வாழ்க்கையில் இறப்பு என்பது தவிர்க்க முடியாது என்பதையும் நாம் ஏற்றுக் கொள்கிறோம். விருப்பம் இல்லை, ஆனால் ஏற்றுக் கொள்கிறோம். அதனால் தான் துயரம் என்பது இறப்பைப் பொறுத்தவரை அதிகமாக உணரப்படுகிறது.

இங்கு நான் சொல்ல வந்த கருத்து, நம் இறப்பை நாம் வரவேற்க்கத் தயாராகுதல் எப்படி? அப்படி நாம் தயாராக வேண்டிய அவசியம் என்ன? அதனால் உண்டாகும் நன்மைகள் என்ன? வாழுதல் என்பது முழுமையாக இருக்கும் பட்சத்தில், இறப்பையும் நாம் வரவேற்க்க முனைய முடியுமா? இது போன்ற எண்ணங்கள் உங்கள் மனதில் உதித்திருக்கிறதா..என்பது தெரியவில்லை. ஆனால், இது போன்ற எண்ணங்கள் என் மனதில் உதித்திருக்கிறது.

மேலும் இது பற்றி இங்கு சொல்வதற்கு முன், இது போன்ற விஷ்யங்களில் எண்ணப் பகிர்தலைப் பற்றி உங்கள் அபிப்ராயம் வேறாக இருக்கும்பட்சத்தில், உங்கள் மேல் என் கருத்துகள் திணிக்கப் பட்டவையாகத் தான் நான் உணருகிறேன். அவ்வாறு திணிக்கப்படுதலை தவிர்க்கும் எண்ணத்தில்,உங்களின் மறுமொழிகளின்் மூலம்,இந்த தலைப்பை தொடரலாமா.. வேண்டாமா என்ற முடிவுக்கு வரலாம் என்று இருக்கிறேன். மிகவும் மென்மையாக கையாளப்பட வேண்டிய தலைப்பு என்பதால் தான், தங்களின் பின்னூட்டங்களில் வரும் கருத்துக்களைப் பொறுத்து மேலும் இத்தலைப்பை தொடரலாம் என்ற எண்ணத்துடன் முடிக்கிறேன்

20 comments:

Anonymous said...

Ithellam niyayame illanga.ippadi bayamuruthareenga.

- viji

Kumar said...

Waiting for the next part...would be interesting to know the next logical step.

Sree's Views said...

Sowmya....
My grand-father's death a couple of years back was the first one I encountered at close quaters in my life...it affected me so badly that I had to take counselling and some medication to get back to normal. They called it 'morbid grief' and I was put on prescription. But that one experience prepared me to deal with my grandmother's loss in a much more matured way.
I think its something we should learn about and understand.Though the loss is so profound and we can feel the void every single day , we need to learn to cope.
I strongly think u shd continue with the topic. There is no point in running away from reality.

aamam...where do u get all ur topics, yaa ? I find it so diff to get topics to post on.
room pottu okaandhu yosipeengala ;)

அரவிந்தன் said...

செளம்யா..

மரணத்தை இன்முகத்துடன் வரவேற்ற என் அம்மா..

மரணத்தின் நாட்கள் எண்ணப்பட்ட நேரத்திலும் சிறிதும் பதற்றப்படாமல் தனது பொறுப்புகள் அத்தனையும் தனி ஒருவராக நிறைவேற்றினார்..

மரணத்தைப்பற்றி யோசிப்பதையே என்னால் தாங்கமுடியாது என்பதே நிதர்சனம்.

வேண்டாமே இந்த விவாதம்

அன்புடன்
அரவிந்தன்

Sowmya said...

hello viji..

"\\Ithellam niyayame illanga.ippadi bayamuruthareenga.//"

பயத்தை போக்கிக் கொள்ள தான் இந்த பதிவே..:)

Sowmya said...

hey kumar,

I'm quite happy to know your wish about this post. But tell me your reply for my question (It is just a question...ok)

What you do if you know that today is ur last day in this world and why?

I am just trying to kindle your thoughts to move further with the post..Thats all ! :)

Sowmya said...

hey sree,

Thats nice to know :)

"Imagination is stronger than knowledge..

Myth is more potent than history..

Dreams are more powerful than facts..

Hope always triumphs over experience..

Laughter is the cure for grief..

Love is stronger than death...

--- unknown quote "

There you are.. :)

Sowmya said...

hi Aravindhan,

Welcome to my blog. I just want you to read this below quote by David Harkins.

“You can shed tears that
she is gone,
or you can smile because
she has lived.

You can close your eyes and
pray that she'll come back,
or you can open your eyes and
see all she's left.

Your heart can be empty because
you can't see her,
or you can be full of the love
you shared.

You can turn your back on
tomorrow and live yesterday,
or you can be happy for tomorrow because of yesterday.

You can remember her only
that she is gone,
or you can cherish her memory and let it live on.

You can cry and close your mind,
be empty and turn your back.
Or you can do what she'd want:
smile, open your eyes,
love and go on.”

மரணம் புரிதலை ஏற்படுத்துவதற்கு முன் அச்சத்தை ஏற்படுத்துவதால் தான், அதை பற்றி படிக்க்வும் முடியாமல் போகிறது. புரிந்து கொள்ள மட்டுமே இந்த பதிவு. அதுவும், அச்சத்தை தானாக விலக்குவது எப்படி என்பது பற்றி தான் இந்த பதிவின் தொடர்ச்சி இருக்கும்.

இறப்பின் வலியை மிகவும் ஆழமாக உணர்ந்திருக்கிறீகள் என்பது புரிகிறது. அவ்வலி போக்கும் வருடலாக இப்பதிவை எதிர் நோக்கலாமே.. உங்கள் மறுமொழியை வைத்து தான் இப்பதிவு இருக்கும். :) வருகைக்கு நன்றி

KRTY said...

Living and Dying, as english words, carry the absolute same meaning !! Just that which side of the numberline we are looking from.

And that we (or may be just I) dont know what happens beyond death, I wouldnt want to welcome it. Certain things are worth a fear, and death is one of them.
"anjuvathu anji" thirukkural applies here.

Priya said...

Once u r born, u have to die. Timing can be short for some and others it goes on.

Why shud we fear death when we have survived 9 months ??

see ya later and have a good weekend.

Sowmya said...

keerthi,

"\\And that we (or may be just I) dont know what happens beyond death, I wouldnt want to welcome it."

எப்பொருள் யார்யார் வாய்
கேட்பினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள்காண்பதறிவு - குறள்:

ம்ரணத்தை வரவேற்போம் என்று சொன்னால், மரணத்தை எதிர்கொண்டு அழைப்பதாக பொருள் கொள்வீர்கள் என்று எண்ணவில்லை. மரண பயம் ஏற்படாதவாறு வாழ்வை எவ்வாறு சீராக வாழ்ந்துவிடுவது என்ற பொருளில் தான் இந்த பதிவே.

"\\Certain things are worth a fear, and death is one of them.//"

May I know,how death fear is worth enough in life.

Sowmya said...

Pria,

"\\Once u r born, u have to die. Timing can be short for some and others it goes on.//"

I think,everyone knows this.

"\\Why shud we fear death when we have survived 9 months ??//"

Sorry ! I dont get you..

Thiru said...

Hi Sowmya

An interesting topic. After reading this post I started to dwell on 'death' for sometime. Why is it the very meaning of 'death' makes one uncomfortable?

Right from birth as one acquires knowledge, experiences and lives a life, somehow our mind leads us to the delusion of immortality and finds it difficult to come to terms with mortality. Its root might lie in the (Darwinian's) survival by any means for all living beings(and of course procreate). But we as human beings, it should be possible to accept and understand death for what it is! Keep writing.

Kumar said...

//I'm quite happy to know your wish about this post. But tell me your reply for my question (It is just a question...ok)What you do if you know that today is ur last day in this world and why?//

ஆஹா...எப்படி சௌம்யா கரெக்டா கண்டு பிடிச்சீங்க? ஹெவி வெயிட் சமாச்சாரமாச்சே, சும்மா ஒரு கமெண்ட் போட்டுட்டுத் தள்ளி நின்னு வேடிக்கை பார்க்கலாம்னு நினைச்சா நல்லா உங்க கிட்ட மாட்டிக்கிட்டேன்! இனியும் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தால் நல்லாயிருக்காது!

Ok, with due respect to the subject, this might get lengthy but I guess you wouldn't mind!

First of all, there will be no thought to relax or sleep. Benjamin Franklin put it nicely, "there will be plenty of time to sleep when you are dead!"

Then it's time to address the priorities - family, friends and dear ones - telling them how much I have always loved them. To me, this would be of utmost importance. There are times when other priorities of much lesser importance than those individuals have eclipsed my love for those who matter the most ...we tend to be careless in hurting, putting things ahead of people ... but now here is the last chance ...not that I have gone around hurting a lot of them... people who know me can vouch that I am the nicest person on earth :-) Still I know there are a few mending work to be completed!

Then, there will be actions related to what Mel Gibson said in Braveheart " Every one of us will die, but so few of us really live" So living those moments to the fullest again relates to people for me...so I would seek to be among the people dearest to me till...I don't own a single rupee to anyone, not a single materialistic activity pending - so its people, people & people all through.

And then, like Robin Sharma suggests, it will be time to plunge into these five questions to delve deep and become more philosophical about what truly counts / have counted in life: Did I dream richly? Did I live fully? Did I learn to let go? Did I love well? Did I tread lightly on earth and leave it better than I found it?

But, fear? Will I be afraid? I believe Sri Sri Ravi Shankarji when he says "Fear is an expression of the past reflecting the future of the present. When people deny fear, they become egocentric; when they recognize and accept fear, they go beyond it - they become free from it"

I guess that's it. Not very exciting by today's standards, but that's exactly how I would like it to be.

Phew!!! As this Chinese saying goes, " the best time to plant a tree was 20 years ago, but the second best time is today" Well, I have quite a few euphemistic trees to plant!. See ya.

Sowmya said...

Hi Thiru,

"\\somehow our mind leads us to the delusion of immortality and finds it difficult to come to terms with mortality.//"

:))

Sowmya said...

Hi kumar,

"\\it's time to address the priorities - family, friends and dear ones - telling them how much I have always loved them. To me, this would be of utmost importance. There are times when other priorities of much lesser importance than those individuals have eclipsed my love for those who matter the most ...we tend to be careless in hurting, putting things ahead of people ... but now here is the last chance ...not that I have gone around hurting a lot of them... people who know me can vouch that I am the nicest person on earth :-)"//

We know the reality that we are going to die one day.We can live our life fully rather than existing na :)

Why dont we adopt every second is the last chance in our life.That really make us nicest person to all around us :)shall we..

"\\Chinese saying goes, " the best time to plant a tree was 20 years ago, but the second best time is today"//"

:))

Sowmya said...

hi viji,Aravindhan,keerthi..

I dont deny what you have said.Its all our belief and confidence leads our life.Its better to avoid to read these kind of stuffs.So please avoid reading further post.

Kumar said...

//Why dont we adopt every second is the last chance in our life.That really make us nicest person to all around us :)shall we..//

Precisely!This is exactly the thought I had after drafting my earlier comment.

In today's Times of India, The Speaking Tree, which is my favourite 'daily dose' of soul tonic, says:

"Live each day as though it were your last; then you will be living in a state of light, love and unconditional contribution. What would you say to the people you care about?"

I would say:
"Life's a Treat. Let's celebrate! "

Anonymous said...

I hope one cannot overcome the so called "fear of death"..however none of us i hope have that kind of a thought even in our daily routine and suddenly one fine day we may be dead that would be unexpected. Hence according to me do not know if one thinks of it. May be yes if someone says that "you are about to die in 2 days" but i think that it happens very rarely. Desire for living makes us work and earn to safeguard ourselves. If some one does not fear death then he would be a saadhu and would not be in this materialistic world enjoying all pleasure and pains in the day today life. The maturity over death is one thing that is very hard to attain.

KRTY said...

mm..ok..