விவாகரத்தை ரத்து செய்தால் என்ன.....!

விவாகரத்து - என்ற சொல் இந்தியாவில், இப்போதெல்லாம் அதிகம் புழங்கி வரும் ஒரு சொல்லாக ஆகிவிட்டது.மேற்கத்திய நாடுகளுக்கு நாங்கள் என்ன சளைத்தவர்களா என்று சவால் விடும் அளவுக்கு, இந்தியாவில் விவாகரத்து செய்வோரின் எண்ணிக்கை அதிமாகிக் கொண்டே தான் இருக்கிறது. நம் கலாச்சாரம், நம் பண்பாடு என்றெல்லாம், மார் தட்டிப் பேசிக் கொண்டே, உண்மையில் அவற்றின் அர்த்தம் என்ன என்பதனை மறந்து, நமக்கு செளகரியமான சில விஷயங்களில், அக்கலாச்சாரத்தை நாம் மறந்து விடுகிறோம் என்பதை நாம் மறுத்துக் கொண்டே தான் இருக்கிறோம்.

மேற்கத்திய நாடுகளில் திருமண வாழ்கை முறையானது,இப்பவும் தம் கலாச்சாரப்படி தான் நடந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது.அவர்களிடம் எந்த மாற்றமும், இல்லற வாழ்வைப் பொறுத்தமட்டில், அவர்கள் முன்பு எப்படி இருந்தார்களோ, அதனையே இப்போதும் கடைப்பிடித்து வருகிறார்கள். அவர்களிடத்தில் குழப்பங்கள் இல்லை. சீரான தெளிவு அவர்களிடத்தில் இருக்கிறது. வெகு இயல்பாக, அவர்களால், திருமணமும் செய்து கொள்ள முடியும்,குழந்தைகளை பெறவும் முடியும், அதை விட இயல்பாக விவாக ரத்து செய்யவும் முடியும், பின் சர்வ சாதரணமாக அடுத்த துணையை, தேடிக் கொள்ளவும் முடியும், பின் அந்த பந்தத்தையும் முறித்துக் கொள்ளவும் முடியும். பின், your children and my children are playing with our children என்று உறவும் பாராட்ட முடியும். நாம் அந்த மன நிலைக்கு தயாரகி விட்டோமா என்றால், அதற்கு பதில் ,இல்லை என்பது தான்.

பத்து வருடங்களுக்கு முன், விவாகரத்து செய்வோரின் விகிதங்கள் ஆரம்பமாகி இருக்க கூடும். எதையுமே நாம் பிறவற்றைப் பார்த்து தானே கற்றுக் கொள்கிறோம். ஒரு சில தவிர்க்க முடியாத காரணங்களினால், ஒருவரிடமிருந்து விவாகரத்து என்ற அப்போதிருந்த நிலை மாறி, சின்ன மனஸ்தாபத்தினால் கூட விவாகரத்து வாங்கிக் கொண்டால் என்ன என்ற எண்ணம் இப்போது மேலோங்கி விட்டது. அதன் காரண்ங்கள் என்ன என்று சிந்தித்தால், பலவற்றை சுலபமாக நாம் பட்டியலிட்டு காண்பிக்கலாம்.


பெற்றோர்களால் பார்த்து நிச்சயிக்கும் விவாகங்களில்,விவாகரத்து செய்வோரின் எண்ணிக்கை, காதலித்து மணம் புரிந்து, விவாகரத்து கோருபவர்களை விட குறைவாகவே உள்ளது. சொல்லப் போனால், காதலித்து மணம் புரிந்தால், விவாகரத்து என்பதே இல்லாமல் இருக்க வேண்டும்.ஆனால், காதல் மணம் புரிந்தும், வாழ்க்கை கசந்து, விவாகரத்து செய்தாலே போதும் என்ற நிலைக்கு ஆணும், பெண்ணும் தள்ளப் பட்டுவிடுகிறார்கள். இப்போதுள்ள காலக்கட்டத்தில் தான் , இவை அதிகமாக நிகழ்கிறது.

அறிவு வளர வளர, அன்பின் தன்மை குறையும்..அது தான் இயல்பு.அறிவு நான் இங்கு குறிப்பிடுவது, knowledge (accumulation of information) இவ்விதமான அறிவுப் பசியோடு தான் உலகம் போய் கொண்டிருக்கிறது. அறிவு சேர சேர துணிவும், தன்னம்பிக்கையும் மேலோங்குகிறது. இவ்விரண்டும் மேலோங்கினால், தனித்துவம் மேலோங்குகிறது. தனித்துவம் மேலோங்கினால், மற்றவரிடம் இயைந்து போவது என்பது முடியாத காரியம் ஆகிறது. நான், என் வாழ்க்கை, என் நலம் இவற்றிற்கு முன்னுரிமை தந்து, பிறர் நலம், பிறர் வாழ்க்கை என்பதற்கு கொடுக்கும் முக்கியத்துவம் பின்னுக்குத் தள்ளப்படுகிறது. ஆண் மட்டுமே ஆதிக்கம் செலுத்தி வந்த நிலை மாறி, இப்போது பெண்களும், சரி நிகர் சமானம் என்ற நிலையில், தனித்துவம் என்பது அவர்களையும் விட்டு வைக்கவில்லை.

முன்பு போல் நிலை இல்லை இப்போது. நான் சொல்ல்வது, ஒரு பத்து , பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்பு. அப்போதும், ஆண், பெண் இருபாலரும், வேலைக்குச் செல்பவர்கள் தான். ஆனால், பெண்கள் அப்போது எல்லாத் துறையிலும் கால் பதிக்கவில்லை.. மிகவும் எளிதான வேலையும் , தகுந்த வேலை நேரத்தையுமே அப்போதிருந்த பெண்கள் விரும்பினார்கள், ஏனென்றால், வீட்டிலும் தம் வேலையை தாமே செய்து ஆக வேண்டிய நிலை. ஆண்கள் வீட்டு வேலைகளில் பங்கெடுத்து கொண்டாக வேண்டும் என்று பிரகடனப்படுத்தாத காலம் அது.

ஆனால் தற்போதுள்ள காலக் கட்டங்கள் வேறு. பெண்கள் இல்லாத துறையே இல்லை. ஆணுக்கு சமமாக வேலை பார்ப்பதும், அவர்களுக்கு இணையாக வேலை பளுவைத் தாங்கவும், ஆண் போலவே, நேரம் , காலம் பாராமல், வேலை செய்வதும், பெண்களிடத்தில், தன்னம்பிக்கையும், துணிவையும், தனித்துவத்தையும் தந்திருக்கிறது. நான் முன்னே கூறியபடி, தனித்துவம் அதிகமாகும் போது, மற்றவரை சார்ந்திருக்கும் செயல்பாடு அறவே இல்லாமல் போகிறது. அதனால், நீ என்ன...நானும் உன் போல் தான் என்ற எண்ணமும், உனக்கு அடிமை இல்லை நான், உன் வாழ்க்கை உன்னோடு, என் வாழ்க்கை என்னோடு என்ற எண்ணமும் தான் மேலோங்கி வ்ருவதால், வாழ்க்கை துணையோடு இயைந்து போதல் என்பது இயலாத காரியம் ஆகிவிடுகிறது .

நான் இப்படிச் சொல்வதால், பெண்ணை குற்றம் சொல்கிறேன் என்று அர்த்தப் படுத்திக் கொள்ளாதீர்கள். முன்பு போல், ஆணுக்கு கீழே அடங்கி இருந்த காலத்தில், ஒரு கை ஓசை போல, பிரச்சனை என்று வரும் போது, ஆணின் கை மேலோங்கியும், பெண் என்பவள் அதற்கு, அடங்கிப் போவதும் நடக்க ஏதுவாயிற்று. அதனால், குடும்பத்தில், சண்டை, சச்சரவு என்று வந்தாலும், ஒருவர் மட்டுமே அதை பெரிது படுத்திக் கொண்டிருப்பார்.மற்றொருவர், தழைந்து போயிருப்பார்.அதனால், மனஸ்தாபம் இருந்தாலும் , எப்படியும், ஆணைச் சார்ந்து தான் பெண் இருக்க வேண்டும் , ஆதலால், விவாகரத்து என்பது மட்டுப்பட்டிருந்தது.இப்போது, இருவருமே கோல் எடுக்கிறார்கள். ஆட குரங்காக யாருமே இல்லை. ஆதால, வாழ்க்கையை சகிப்புத்தன்மையோடு ஓட்டத் தெரியவில்லை.

இவற்றிற்கு முக்கிய காரணம், அறிவோடு(so called knowledge) சேர்த்து, வாழும் கலை அறிவை நாம் கற்றுக் கொள்ள மறந்தது தான்.வாழ்க்கையை ஓட்ட பணம் அவசியம் தேவை. பணம் சம்பாதிக்க கல்வி அறிவு அவசியம் தேவை. ஆனால் சம்பாதித்ததை கொண்டு, தகுந்த வாழ்க்கை முறையை தேர்ந்தெடுத்து வாழ, வாழ்க்கை கலை அறிவு, மிக மிக அவசியம். எப்போது, வாழும் கலையை நாம் கற்றுக் கொள்கிறோமோ, அப்போது தான், நம்மால்,கல்விக் கற்று தேர்ந்த அறிவையும், வாழ்ககை கலை கற்றுத் த்ந்த அன்பையும், சம்மாக கொண்டு சென்று வாழ்வை வெல்லத் தெரியும்.